Up north

De trouwe volgers (?) hebben inmiddels kunnen lezen dat ik afgelopen zaterdag, op 31 oktober, begon aan een 3-daagse busreis. Dit is via Stray, een organisatie die zowel ‘kant en klare’ busreizen organiseert, als hop on/hop off-buspassen verkoopt. Het zijn vooral jongere reizigers die met Stray reizen. De gemiddelde leeftijd ligt zo rond de 26 jaar en laat ik nou toevallig zo oud zijn. Ik had daarom in Berlijn al geboekt om zeker te zijn van een plek en zaterdag was het zover.

Met de bus zouden we het noorden van Auckland gaan verkennen, en dan voornamelijk de “Bay of Islands”. Het is het meer tropische gedeelte van NZ en dat leek me wel wat. De eerste nacht zouden we in een hostel in Paihia (oostkust) slapen, de tweede nacht in een hostel in Opononi (westkust). Onderweg waren er dan nog een aantal activiteiten.

‘s Morgens rond een uur of 07:00 werden we opgehaald door “Seagull”, onze chauffeur. Hij heet niet echt zo, maar wil geen stalkers en gaf daarom niet zijn echte naam. Elke chauffeur van Stray heeft blijkbaar een bijzondere bijnaam, want de volgende chauffeur (die ik helaas niet meer zou ontmoeten verder) heet “Posty”. Dat is blijkbaar een of andere winkelketen hier in NZ.

De groep was leuk: vrijwel iedereen was al wat ouder en de jongere personen waren gelukkig ook al erg volwassen, dus iedereen kon het goed met elkaar vinden. We waren in totaal met 8 personen, waarvan 7 vrouwen. Wat minder leuk dus voor de enige heer aan boord, maar die was al een stuk ouder (in de 40), dus die wist zich wel te redden tussen ons.

De eerste stop was een bos met Kauri trees. Dit zijn enorme bomen (zowel in de lengte als de breedte). Indrukwekkend om te zien. Volgens Seagull brengt het geluk als je de boom ‘knuffelt’, dus dat hebben we allemaal maar even gedaan. We zijn toen nog even het bos in gelopen en hebben meer van dat soort bomen bekeken. De bomen zijn helaas erg ‘gevoelig’ dus het is heel belangrijk dat je zorgt dat je schoenen helemaal schoon zijn als je het bos ingaat. Daarnaast zijn overal houten paden gemaakt, zodat je geen direct contact met de aarde hebt. Hier zijn we dus netjes op gebleven uiteraard.

Na deze stop zijn we doorgereden naar Bream Bay, een mooi strand aan de oostkust op de route richting Paihia. Hier wat foto’s gemaakt en van het uitzicht genoten. Helaas was het weer nog niet geweldig: het was redelijk koud en vrij bewolkt, dus de meer tropische plaatjes bleven nog even uit ;-) Gezwommen hebben we dus ook niet verder.

Vanuit Bream Bay reden we (na een korte stop bij de blijkbaar beroemde openbare toiletten van meneer Hundertwasser) direct naar Paihia, een klein stadje aan de kust in de Bay of Islands. Het is duidelijk zeer gericht op toeristen en zag er dus een beetje ‘fake’ uit, maar het had een leuke sfeer. In Paihia verbleven we in een hostel met supermooi uitzicht over de baai. Je zou bijna de hele dag in de lounge willen blijven om van dat uitzicht te genieten. Niet gedaan, uiteraard. Wel geluncht: heerlijke sushi gegeten, die ook nog eens goedkoop was. Wat wil een mens nog meer :-) Verder nog wat rondgelopen op het strand en toen weer teruggegaan naar het hostel om even te relaxen.

‘s Avonds zijn we naar een ander hostel gegaan dat een bbq organiseerde. Daar met z’n allen gegeten en wat gedronken. Ook de eerste Nederlander ontmoet (hoe kan het ook anders). Hij deed de Stray hop on/hop off-tour dus kon wat langer in Paihia blijven. Grappig wel hoe makkelijk je inderdaad contact legt met mensen. De verhalen over backpackers zijn echt waar: bijna iedereen staat open voor contact met anderen.

Na de bbq zijn we allemaal redelijk vroeg gaan slapen (ook in deze groep was ik niet de enige met een jet lag…). Ik wilde vooral vroeg slapen omdat ik om 04:00 ‘s nachts op zou gaan staan voor de rugbywedstrijd tussen Australië en NZ. Samen met één van m’n groepsgenootjes, Katharina, ben ik weer naar het hostel gegaan waar we ook de bbq hadden, om daar in hun eigen bar rugby te kijken. Het was superdruk en de sfeer was heel gezellig. De wedstrijd zelf was in het begin niet echt spannend (NZ stond al snel flink voor), maar Australië maakte na een tijd een flinke inhaalslag, dus toen werd ik wel even wat zenuwachtiger. Gelukkig bleef NZ aan de leiding en toen ze aan het einde nog wat extra punten scoorden wist iedereen het zeker: de All Blacks waren wereldkampioen! Er waren ook wat locals aanwezig en die waren natuurlijk helemaal door het dolle heen. Dit gold ook voor ‘Dan the music man’. Hij woont in Paihia en kon z’n geluk niet op, haha. Hij stond erop dat we een biertje van hem zouden aannemen, maar toen we uitlegden dat we niet de nacht hadden doorgehaald en dat het bier dan ons ontbijt zou zijn, snapte hij wel dat we zijn aanbod toch maar niet wilden aannemen ;-)

Na de wedstrijd en huldiging (rond 07:15 afgelopen) gingen we weer terug naar het hostel waar Seagull een ontbijt had gemaakt. Hij bleek zelf de wedstrijd te hebben gemist (!!!) omdat hij zich had verslapen. Waarschijnlijk iets waar hij over een jaar nog aan terugdenkt…

Ontbijt was prima en toen was het tijd voor een boottour door de Bay of Islands. Het weer was helaas nog niet geweldig (nog steeds veel wolken), maar dat mocht de pret niet drukken want WAT WAS HET MOOI. Ik kan nog steeds niet bevatten hoe indrukwekkend alles was. We voeren eerst een flink stuk tussen de wat grotere eilanden door, ook langs Russell (de vroegere hoofdstad van NZ en in de tijd van de Engelsen vooral een grote hoerenkast voor zeevaarders). Onderweg zwommen er flink wat dolfijnen naast ons, heel tof om te zien. Daarna was het tijd voor ‘the hole in the rock’. Om eerlijk te zijn heb ik vooraf weinig opgezocht over NZ dus ik had dit ‘fenomeen’ nog niet eerder op foto’s gezien en misschien was dat maar beter ook, want nu was het nog veel indrukwekkender denk ik. Het is in principe gewoon een heel grote rots met een gat erin (obviously), maar het zag er gewoon ontzettend mooi uit. Leuk was ook dat de boot de kans had er doorheen te varen, dus dat hebben we ook gedaan. Een heel toffe ervaring.

Daarna meerde de boot nog aan bij een wat groter eiland waar we even rond konden lopen. Wederom ontzettend mooi. We zagen wat geiten (nee, geen schapen nog) en klommen op een heuvel voor een geweldig uitzicht over de Bay of Islands. Het weer was ook een stuk beter geworden inmiddels, dus het zag er al heel wat tropischer uit dan eerder die dag.

Na het eiland voeren we weer terug naar Paihia. Daar nog even geluncht (super lekkere grilled sandwich en een crab stick), in het gezelschap van een aantal enthousiaste zeemeeuwen. Eentje kreeg het voor elkaar erg dichtbij te komen én recht in de lens te kijken toen ik een foto maakte, dus dat is tot nu toe één van m’n favouriete foto’s van m’n trip ;-) Daarna weer de bus in, op weg naar onze volgende bestemming: Opononi, aan de westkust.
Onderweg stopten we nog even bij de Haruru Falls: mijn allereerste waterval in NZ, maar volgens Seagull waarschijnlijk niet de laatste, aangezien er alleen op het zuidereiland al een aantal duizend zijn. Good to know. Ik vond deze trouwens al redelijk indrukwekkend, maar blijkbaar is dit zeker ook niet de meest indrukwekkende die ik zal gaan zien. Good to know, again.

Na een tijdje kwamen we aan in Opononi. Een heel klein dorpje met een tof uitzicht op zandduinen. We verbleven hier niet echt in een hostel, maar meer in een soort ‘bed and breakfast’: een ouder stel verhuurt een extra huis aan gasten. Voornamelijk backpackers wel. Op het moment dat wij er waren, waren er ook drie Duitse jongens van een jaar of 18.

Nadat we waren ingecheckt hebben we een stuk gewandeld op het strand. Het weer was ook hier weer een stuk beter en de zon scheen flink. Na redelijk wat foto’s gemaakt te hebben gingen we weer naar ons ‘huis’, waar we fish and chips hebben gegeten. ‘s Avonds nog gezellig gekletst, maar wel weer op tijd gaan slapen, want de volgende dag moesten we weer vroeg op.

We gingen toen namelijk ‘sandboarden’. Eerst met de boot naar de overkant, waar de zandduinen waren, en toen aan de slag. Iedereen was enorm enthousiast, behalve ik en nog twee andere meiden, haha. We vonden het maar niks en durfden eigenlijk niet te gaan. Uiteindelijk ben ik samen met één van hen toch gegaan. Het was best leuk maar ook niet geweldig of iets, maar dat kwam waarschijnlijk ook doordat ik redelijk wat afremde met m’n voeten en dus niet zo snel ging ;-) Ach ja, thrillseeking is nooit echt iets voor mij geweest geloof ik. Maar het was leuk in ieder geval, en ik kan sandboarden dus ook weer van m’n lijstje strepen.

Na het sandboarden gingen we weer op weg naar Auckland. Onderweg stopten we opnieuw bij een bos met Kauri Trees, en wel het bos met de grootste Kauri Tree in NZ. Die grootste boom wordt gezien als een soort God voor de Maori’s, dus hij moest met respect behandeld worden, wat we dan ook gedaan hebben :-) Na de ‘obvious’ foto van iedereen voor de boom om te laten zien hoe enorm hij is (en dan heb je aan mij een goede, want ik ben op zich al een dwerg natuurlijk) liepen we nog langs de op 2 na grootste Kauri Tree. Deze is echter wel de ‘dikste’. De inhoud van de stam is 208m3, hij heeft een omtrek van 16 meter en hij is 30 meter hoog. Flinke apparaten, die Kauri bomen.

Op naar de lunch. Eten deden we bij de Kai Iwi Lakes, een supermooi meer met net zulk mooi blauw water. Het water was ook nog eens een stuk warmer dan we gewend waren, dus pootje baden kon hier prima. De zon scheen ook nog eens heerlijk, dus het was een prima plek voor een paar boterhammen met peanutbutter. Daarna was het weer tijd om te gaan en na enkel nog een korte stop in een klein stadje voor koffie kwamen we weer aan in Auckland.

Ik werd gedropt bij m’n huidige hostel in Ponsonby, de rest doet een langere tour en checkte dus ergens anders in. Hier in het nieuwe hostel heb ik gelukkig leuke kamergenootjes dus dat is fijn :-) ‘s Avonds nog even een laatste avondmaal gehad met de Stray-groep en toen was m’n tour officieel voorbij… Heel jammer, want de groep was ontzettend leuk en ik heb heel veel gezien en gedaan. Ik had graag nog verder gereisd, maar dat was qua kosten niet zo praktisch en daarnaast vind ik het zonde om NZ zo ‘gehaast’ te bekijken (ze doen het hele noordereiland in 9 dagen en het hele land in 23…) als ik toch alle tijd heb om hier zelf rond te reizen. Dus dat ga ik dan ook maar doen.

Waar ik voordat ik vloog eigenlijk stiekem helemaal niet extreem veel zin had om te gaan, ben ik nu ontzettend blij dat ik hier ben. Ik vind NZ zo ongelofelijk mooi en dat terwijl ik enkel pas het gedeelte ten noorden van Auckland gezien heb. Er wordt gezegd dat het zuidereiland nog zoveel mooier is, dus op dit moment kan ik me niet eens voorstellen wat dat dan precies betekent… In ieder geval zie ik mezelf hier nog wel een hele tijd blijven. Nu maar hopen dat ik een baantje vind, zodat ik de rest van m’n reis ook daadwerkelijk kan bekostigen…

De komende dagen blijf ik nog in Auckland, in hetzelfde hostel, en op zondag vertrek ik dan met de bus richting Kerikeri. Daar in de buurt is de blueberry farm waar ik vier weken ga werken voor kost en inwoning. Ik heb nog geprobeerd om een kamergenootje uit dit hostel mee te kunnen laten gaan, maar helaas kreeg ik bericht van de boerderij dat ze echt volgeboekt zijn en dat dat dus helaas niet kan. Jammer, maar niks aan te doen. Het zal alsnog vast heel leuk worden daar :-) I’ll keep you guys posted.